ΕΡΕΥΝΑ ΟΜΑΔΑΣ ΓΚΙΟΥΡΔΑΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ
Βήχας: άμεση συσχέτιση με την Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση
Έρευνα διεξήχθη σε ασθενείς μας που υπεβλήθηκαν σε αντιπαλινδρομική επέμβαση (θολοπλαστική κατά Nissen, θολοπλαστική κατά Toupet και ανάταξη διαφραγματοκήλης και σύγκληση σκελών διαφράγματος), κατά την περίοδο 1/1/2019 με 31/12/2020. Από ένα σύνολο 447 ασθενών που έπασχαν από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και υποβλήθηκαν σε αντιπλανδρομική επέμβαση, οι 46 παρουσίαζαν ταυτόχρονα συμπτώματα βήχα, ο οποίος δεν μπορούσε να αποδοθεί σε παθολογικά αίτια.
Στόχος της έρευνας ήταν να διερευνηθεί η πιθανή συσχέτιση της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης και του βήχα. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν πλήρως τον ισχυρισμό που τέθηκε στην αρχή της έρευνας, σύμφωνα με τον οποίο η ύπαρξη γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης προκαλεί βήχα.
Τα αποτελέσματα της έρευνας
Από τους 46 ασθενείς που συμμετείχαν στην έρευνα οι 18 (39%) ήταν άνδρες και οι 28 (61%) γυναίκες. Οι ηλικίες των ασθενών κυμαίνονταν από τα 25 έως τα 74 έτη με μέσο όρο τα 51 έτη. Από το σύνολο των 46 ασθενών οι 33 λάμβαναν φαρμακευτική αγωγή για την παλινδρόμηση για διάστημα μεγαλύτερο του ενός μήνα. Με κάποιους ασθενείς να λαμβάνουν φάρμακα για έως και 25 χρόνια. Μέσος όρος λήψης φαρμακευτικής αγωγής ήταν τα 5,5 χρόνια. Τα κυριότερα συμπτώματα παλινδρόμησης των ασθενών του δείγματος εκτός του βήχα ήταν οι καούρες, οι αναγωγές υγρών και φαγητών και οι ερυγές.
Για την αντιμετώπιση της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, 22 ασθενείς υποβλήθηκαν σε θολοπλαστική κατά Nissen ενώ οι υπόλοιποι 24 σε επέμβαση ανάταξης διαφραγματοκήλης και σύγκλισης σκελών του διαφράγματος. Όλες οι επεμβάσεις έγιναν λαπαροσκοπικά και οι ασθενείς επέστρεψαν σπίτι τους μετά από 1-2 ημέρες. Όλοι οι ασθενείς κατά το εξιτήριο είχαν πολύ καλή κλινική εικόνα και στη συνέχεια χωρίς καμία επιπλοκή μετεγχειρητικά και με ελάχιστη νοσηρότητα.
Σύμφωνα με το πρωτόκολλο παρακολούθησης που εφαρμόζουμε, οι ασθενείς καλούνται στα ιατρεία μας τον 1ο, 3ο, 6ο και 12ο μήνα μετά το χειρουργείο τους. Στο δείγμα της έρευνας μας αξιολογήθηκε η πορεία της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης και του βήχα, στο πλαίσιο της μετεγχειρητικής παρακολούθησης.
Όσον αφορά στο σύμπτωμα του βήχα, τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά. Από το σύνολο των 46 ασθενών που συμμετείχαν στην έρευνα στο πέρας του προγράμματος παρακολούθησης οι 33 (72%) θεραπεύθηκαν πλήρως από τον βήχα, σε 11 (24%) ασθενείς τα επεισόδια βήχα σχεδόν ελαχιστοποιήθηκαν τόσο σε ένταση όσο και συχνότητα και 2 (4%) ασθενείς χάθηκαν από τη μετεγχειρητική παρακολούθηση.
Σε συνάρτηση με τον χρόνο θεραπείας του συμπτώματος του βήχα μετά την επέμβαση, η έρευνα ανέδειξε ότι τον πρώτο μετεγχειρητικό μήνα 39% των ασθενών θεραπεύθηκε πλήρως από τον βήχα, ενώ ένα 8,6% των ασθενών είχε σημαντική βελτίωση. Τον τρίτο μετεγχειρητικό μήνα ένα 13% θεραπεύθηκε πλήρως από τον βήχα ενώ ένα 6,5% έχει εμφανή βελτίωση. Ενώ 6 μήνες μετά την επέμβαση θεραπεύτηκε το 15% των ασθενών και 4,3% είχαν εμφανή βελτίωση και φτάνοντας τον ένα χρόνο μετεγχειρητικά το 2,2% των ασθενών θεραπεύθηκε πλήρως και ένα 6,5% είχε εμφανή βελτίωση.
Συμπέρασμα
Με την παραπάνω έρευνα προσπαθήσαμε να εξακριβώσουμε κατά πόσο μία αντιπαλινδρομική επέμβαση μπορεί να βελτιώσει ή ακόμη και να θεραπεύσει εκτός από την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και τον βήχα ο οποίος οφείλεται στην παλινδρόμηση.
Όπως φαίνεται από το στατιστικό δείγμα που εξετάσθηκε, οι αντιπαλινδρομικές επεμβάσεις εκτός από μια ασφαλή και εξαιρετικά αποτελεσματική θεραπεία για την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, μπορούν να βελτιώσουν το εξωγαστρικό σύμπτωμα του βήχα. Θα ήταν καλό να συνεχιστεί η έρευνα σε μεγαλύτερο πληθυσμό για την εξαγωγή ακόμα περισσότερων συμπερασμάτων.
Σε επόμενη έρευνα ασθενών μας θα μελετήσουμε τη συσχέτιση των γαστρικών συμπτωμάτων παλινδρόμησης σε ασθενείς με εξωγαστρικά συμπτώματα παλινδρόμησης.
