Η παχυσαρκία αποτελεί μια παγκόσμια πανδημία που σε πολύ μεγάλο ποσοστό παρουσιάζει αυξημένα ποσοστά «αναπηρίας» και θνητότητας στα άτομα που πλήττει [1]. Οχι μόνο ως ασθένεια από μόνη της [2], αλλά και επειδή αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για αρκετές μυοσκελετικές, νεοπλασματικές και καρδιαγγειακές παθήσεις (CVD) [3].
Η βαριατρική χειρουργική αποτελεί σήμερα την πιο αποτελεσματική θεραπεία τηςπαχυσαρκίας. Πέραν από την μείωση του σωματικού βάρους οι βαριατρικές επεμβάσεις μειώνουν παράλληλα τους καρδιομεταβολικούς παράγοντες κινδύνου (CMRFs), που επηρεάζουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου [4, 5].
Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής, η σωστή διατροφή και η σωματική δραστηριότητα συνιστώνται μετά από βαριατρικές επεμβάσεις για τη μακροχρόνια διατήρηση της απώλειας του σωματικού βάρους [6]. Παρόλα αυτά, η συμμετοχή σε δομημένα προγράμματα άσκησης έχει δείξει μόνο μέτρια οφέλη μετά από βαριατρικές επεμβάσεις [7]. Επομένως, είναι αβέβαιο εάν η άσκηση θα μπορούσε να έχει κλινικά σημαντική επίδραση στη βελτίωση των καρδιομεταβολικών παραγόντων κινδύνου αυτών των ασθενών. Ωστόσο, η σωματική δραστηριότητα και τα αποτελέσματα της άσκησης είναι, σε μεγάλο βαθμό, ανεξάρτητα από την επίδρασή τους στο Δείκτη μάζας σώματος[8,9].
Πρόσφατη έρευνα προσπάθησε να εξετάσει την σημαντικότητα της σωματικής άσκησης μετά από βαριατρικές επεμβάσεις, στην μείωσης του καρδιαγγειακού ρίσκου. Σύμφωνα με τα ευρήματά, η άσκηση μπορεί να είναι αποτελεσματική στρατηγική για τη βελτίωση των καρδιομεταβολικών παραγόντων κινδύνου σε ασθενείς μετά από βαριατρικές επεμβάσεις , αφού φαίνεται να συμβάλει σε μείωση της συστολικής αρτηριακής πίεσης και των τριγλυκεριδίων.
Αναφορικά με τον τύπο της άσκησης, σύμφωνα με την έρευνα, ο συνδυασμός αερόβιας με ασκήσεις αντίστασης, ξεκινώντας 6 μήνες μετά από την βαριατρική επέμβαση και με διάρκεια μεγαλύτερη των 12 εβδομάδων εμφανίζουν εξαιρετικά αποτελέσματα στην μείωση του κινδύνου.
Αναφορές
1. Blüher M. Obesity: global epidemiology and pathogenesis. Nat Rev Endocrinol. 2019;15(5):288–98.
2. Bray GA, et al. Obesity: a chronic relapsing progressive disease process. A position statement of the World Obesity Federation. Obes Rev. 2017;18(7):715–23.
3. Silveira EA, et al. Visceral obesity and incident cancer and cardiovascular disease: an integrative review of the epidemiological evidence. Obes Rev. 2021;22(1):e13088.
4. Ikramuddin S, et al. Roux-en-Y gastric bypass vs intensive medical management for the control of type 2 diabetes, hypertension, and hyperlipidemia: the Diabetes Surgery Study randomized clinical trial. JAMA. 2013;309(21):2240–9.
5. Moussa O, et al. Effect of bariatric surgery on long-term cardiovascular outcomes: a nationwide nested cohort study. Eur Heart J. 2020;41(28):2660–7.
6. O’Kane M, et al. Guidelines for the follow-up of patients undergoing bariatric surgery. Clin Obes. 2016;6(3):210–24.
7. Carretero-Ruiz A, et al. Effects of exercise training on weight loss in patients who have undergone bariatric surgery: a systematic review and meta-analysis of controlled trials. Obes Surg. 2019;29(10):3371–84.
8. Gibbs BB, et al. Effect of improved fitness beyond weight loss on cardiovascular risk factors in individuals with type 2 diabetes in the Look AHEAD study. Eur J Prev Cardiol. 2014;21(5):608–17.
9. Warburton DE, Nicol CW, Bredin SS. Health benefits of physical activity: the evidence. CMAJ. 2006;174(6):801–9.
10. Boppre, G., Diniz-Sousa, F., Veras, L. et al. Does Exercise Improve the Cardiometabolic Risk Profile of Patients with Obesity After Bariatric Surgery? A Systematic Review and Meta-analysis of Randomized Controlled Trials. OBES SURG 32, 2056–2068 (2022).
https://doi.org/10.1007/s11695-022-06023-x
