Μεταβολικό σύνδρομο 

Το μεταβολικό σύνδρομο αντιπροσωπεύει ένα σύνολο μεταβολικών διαταραχών που σχετίζονται με αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο (πχ. εμφράγματος του μυοκαρδίου), καθώς και με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης νεφροπάθειας και διαβήτη.

Πιο συγκεκριμένα, μεταβολικό σύνδρομο παρουσιάζεται όταν υπάρχουν ταυτόχρονα τρεις ή περισσότερες από τις παρακάτω μεταβολικές διαταραχές:

• Περίμετρος μέσης (αυξημένο λίπος γύρω από τη μέση) πάνω από 102cm στον άνδρα ή 88cm στη γυναίκα.
• Επίπεδα τριγλυκεριδίων αίματος πάνω από 150mg/dl.
• Επίπεδα ‘καλής χοληστερίνης’ HDL κάτω από 40mg/dl στον άνδρα και κάτω από 50 mg/dl στην γυναίκα.
• Αρτηριακή πίεση αίματος τουλάχιστον 130mmHg (συστολική ) και 85 mmHg (διαστολική).
• Γλυκόζη (σάκχαρο) αίματος νηστείας τουλάχιστον 110mg/dl.

Τι το προκαλεί

Βασικό ρόλο στην ανάπτυξη μεταβολικού συνδρόμου παίζουν ο τρόπος ζωής (κακή διατροφή, καθιστική ζωή κλπ) και γενετικoί παράγοντες.

Το μεταβολικό σύνδρομο δεν παρουσιάζει συμπτώματα. Πολλά άτομα αγνοούν την ύπαρξή του και εντοπίζεται τυχαία μετά από αιματολογικές εξετάσεις, μέτρηση της περιμέτρου της μέσης τους και της αρτηριακής τους πίεσης.

Όλο και περισσότερες έρευνες παρουσιάζουν στοιχεία τα οποία υποδηλώνουν ότι τα περισσότερα από τα μεταβολικά προβλήματα τα οποία συνοδεύουν την παχυσαρκία ξεκινούν κατά την διάρκεια της παχυσαρκίας τύπου 1 ΔΜΣ (30-35) ή ακόμη και νωρίτερα και αυξάνουν κατά πολύ τον κίνδυνο πρόωρης θνησιμότητας ^[1].

Πρόληψη & αντιμετώπιση μεταβολικού συνδρόμου

Σύμφωνα με τα παραπάνω τη πρόληψη του μεταβολικού συνδρόμου αποτελεί την κύρια ασπίδα προστασίας από τον αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο, την νεφροπάθεια και τον διαβήτη.

Η μείωση του σωματικού βάρους και η διατήρησή του σε συνδυασμό με συστηματική άσκηση μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης μεταβολικού συνδρόμου.

Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση ασθενών με παχυσαρκία τύπου 1 δηλαδή δείκτη μάζας σώματος (30 – 35),  οι οποίο δεν μπορούν να μειώσουν το σωματικό τους βάρος με μη επεμβατικές θεραπείες. Οι ασθενείς αυτοί μπορούν  να εξετάσουν τις βαριατρικές επεμβάσεις ως άμεση λύση. Ειδικότερα οι ασθενεί οι οποίοι εκτός από αυξημένο βάρος παρουσιάζουν και σοβαρές συννοσηρότητες όπως διαβήτης τύπου 2, υπέρταση και δυσλιπιδαιμία.

Οι άνθρωποι αυτοί σύμφωνα με έρευνες διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο ακόμα και από ασθενείς με παχυσαρκία τύπου 2 χωρίς σοβαρές συννοσηρότητες ^[2]. Άρα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι από μόνος του ο δείκτης μάζας σώματος δεν αποτελεί την απόλυτη ένδειξη για τις επεμβάσεις παχυσαρκίας, αλλά θα πρέπει να συνυπολογίζονται και οι συννοσηρότητες του ασθενούς όπως και η κλινική του εικόνα.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που έγινε σε ασθενείς με παχυσαρκία τύπου 1, έδειξε ότι βαριατρικές επεμβάσεις όπως ο γαστρικό δακτύλιος, η γαστροπλαστική sleeve, η γαστρική πτύχωση αποτελούν ασφαλείς και αποτελεσματικές επεμβάσεις για την μείωση του σωματικού βάρους. Επιπλέον σύμφωνα με την έρευνα δεν υπάρχουν σοβαρές αντενδείξεις οι οποίες να αποκλείουν το group αυτό από τις σωτήριες αυτές επεμβάσεις ^[1].

Βιβλιογραφία

1. Clinical Issues Committee, ASMBS. “Bariatric Surgery in Class I Obesity (Body Mass Index 30–35 Kg/M2).” Surgery for Obesity and Related Diseases, vol. 9, no. 1, 2013, pp. e1–10. Crossref, doi:10.1016/j.soard.2012.09.002.
2. Busetto L, Dixon J, De Luca M, Shikora S, Pories W, Angrisani L. Bariatric surgery in class I obesity : a Position Statement from the International Federation for the Surgery of Obesity and Metabolic Disorders (IFSO). Obes Surg. 2014 Apr;24(4):487-519. doi: 10.1007/s11695-014-1214-1. PMID: 24638958.