X

    Κλειστε ραντεβου

    ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

    ΟΙΣΟΦΑΓΟΣ
    BARRETT

    Τι είναι ο Οισοφάγος Barrett;

    Σε γενικές γραμμές, με τον όρο οισοφάγο Βarrett, εννοούμε την διεργασία κατά την οποία ο επιθηλιακός ιστός του βλεννογόνου του κατώτερου οισοφάγου αλλάζει μορφή και μετασχηματίζεται στη μορφή του επιθηλιακού ιστού που υπάρχει στο στομάχι.

    Πιο συγκεκριμένα, τμήμα του φυσιολογικού, πλακώδους επιθηλίου του οισοφάγου αντικαθιστάται από εξειδικευμένο μεταπλαστικό κυλινδρικό επιθήλιο, το είδος δηλαδή του ιστού, που περιβάλλει το εσωτερικό του στομάχου .

    Ο μετασχηματισμός αυτός:

    • Οφείλεται κυρίως στην χρόνια γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, λόγω της επι μακρόν έκθεσης του οισοφάγου στο γαστρικό οξύ του παλινδρομούντος στομάχου. 

    • Ρόλο παίζει και η γενετική προδιάθεση

    Ο Οισοφάγος Barrett είναι μια κατάσταση, η οποία αν δεν παρακολουθείται συστηματικά και δεν αντιμετωπιστεί επεμβατικά, δύναται να εξελιχθεί προοδευτικά, σε βάθος χρόνου, σε οισοφαγικό αδενοκαρκίνωμα. 

    Στατιστικά εμφάνισης Barrett
    • Το 2% των ανθρώπων που κάνουν Γαστροσκόπηση έχει πιθανότητα για Barrett
    • Αν κάποιος έχει Παλινδρόμηση υπάρχει 12% πιθανότητα για Barrett

    Στατιστικά εμφάνισης ca οισοφάγου
    • Χωρίς Παλινδρόμηση : 1/1000 – 1/10000 πιθανότητα για ca οισοφάγου
    • Παλινδρόμηση : 1% πιθανότητα για ca οισοφάγου
    • Οισοφαγίτιδα ΙΙ & ΙΙΙ : 5% πιθανότητα για ca οισοφάγου
    • Barrett (με μεταπλασία ή χαμηλού βαθμού δυσπλασία) : 10% πιθανότητα για ca οισοφάγου

    Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο να εμφανίσουν Οισοφάγο Barrett;

    Έρευνες έχουν ανακαλύψει διάφορους δημογραφικούς, περιβαλλοντικούς και γενετικούς παράγοντες που σχετίζονται με αυξημένη πιθανότητα να εμφανίσει κάποιος Οισοφάγο Barrett. Οι παράγοντες κινδύνου που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα είναι οι εξής:

    Αν και δεν είναι σαφές σε ποια ηλικία πρωτοεμφανίζεται ο οισοφάγος Barrett, oι περισσότερες διαγνώσεις γίνονται σε ανθρώπους που έχουν ηλικία άνω των 50.

    Όσοι είναι λευκοί

    Οι άνδρες είναι δύο φορές πιο πιθανό να νοσήσουν σε σχέση με τις γυναίκες

     

    Το αυξημένο σπλαχνικό λίπος μεταβάλλει επίπεδα ορμονών (λεπτίνη, αδιπονεκτίνη) που προάγουν τον κυτταρικό πολλαπλασιασμό και ευνοούν την ανάπτυξη μεταπλαστικού ιστού, στον οισοφάγο.

    Όσοι έχουν χρόνια παλινδρόμηση, ο κίνδυνος να αναπτύξουν Barrett είναι 6 φορές μεγαλύτερος σε σχέση με το γενικό πληθυσμό. Μάλιστα, όσο υψηλότερη είναι η διάρκεια και η συχνότητα των συμπτωμάτων της παλινδρόμηση, τόσο πιο πολύ αυξάνεται και ο κίνδυνος εμφάνισης Barrett.

    Οι καπνιστές έχουν κατά μέσο όρο 44% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν Barrett, συγκριτικά με τους μη καπνιστές.

    Οι καπνιστές έχουν κατά μέσο όρο 44% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν Barrett, συγκριτικά με τους μη καπνιστές.

    Διαφραγματοκήλη

    Διαβρωτική οισοφαγίτιδα

    Βάρος γέννησης <2.5 kg, έχει συσχετιστεί με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης Barrett συγκριτικά με όσους είχαν φυσιολογικό βάρος γέννησης (3-3,9kg).

    Οικογενειακό ιστορικό οισοφάγου Barrett ή οισοφαγικού αδενοκαρκινώματος. 

    Έχουν κατά μέσο όρο 80% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν Barrett

    Με ποιο κριτήριο γίνεται η διάγνωση του Οισοφάγου Barrett;

    Στην παγκόσμια ιατρική κοινότητα δεν υπάρχει ομοφωνία όσον αφορά τις ακριβείς προϋποθέσεις για τη διάγνωσή του.

    Στην πλειοψηφία τους οι διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες καταλήγουν στο ότι για να δοθεί η διάγνωση του Barrett, είναι απαραίτητο τα μακροσκοπικά ευρήματα κυλινδρικού επιθηλίου στον οισοφάγο (μέσω ενδοσκόπησης), να συνοδεύονται από ιστολογική επιβεβαίωση εντερικής μεταπλασίας (μέσω βιοψίας), με παρουσία καλυκοειδών κυττάρων.

    Εξαίρεση αποτελούν οι Βρετανοί Γαστρεντερολόγοι, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η απουσία καλυκοειδών κυττάρων στην ιστολογική εξέταση, δεν αποκλείει τη διάγνωση Οισοφάγου Barrett*

    * Fitzgerald R.C., Di Pietro M., Ragunath K., Ang Y., Kang J.-Y., Watson P., Trudgill N., Patel P., Kaye P.V., Sanders S., et al. British Society of Gastroenterology guidelines on the diagnosis and management of Barrett’s oesophagus. Gut. 2014;63:7–42. doi: 10.1136/gutjnl-2013-305372

    Πώς γίνεται η ενδοσκοπική αξιολόγηση του Barrett;

    Κατά την ενδοσκόπηση, αυτό που αξιολογείται είναι τo μήκος του Barrett, το οποίο υπολογίζεται μετρώντας την απόσταση μεταξύ της «γραμμής Ζ» και της γαστροοισοφαγικής συμβολής.

    Η «γραμμή Ζ» είναι η περιοχή στην οποία το πλακώδες επιθήλιο του οισοφαγου μεταπίπτει σε κυλινδρικό επιθήλιο του στομάχου. Στους ανθρώπους που δεν έχουν Barrett, η «γραμμή Ζ» βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τη γαστροοισοφαγική συμβολή, το σημείο δηλαδή που ο οισοφάγος συναντάται και ενώνεται με το στομάχι. Στον οισοφάγο Barrett, η «γραμμή Ζ» μετατοπίζεται προς τα πάνω, υπερβαίνοντας τη γαστροοισοφαγική συμβολή, γεγονός που υποδηλώνει την «εξάπλωση» του γαστρικού επιθηλίου στο βλεννογόνο του οισοφάγου.

    Η οριστική διάγνωση επισφραγίζεται με την ιστολογική εξέταση.

    Γιατί μας ενδιαφέρει να προσδιοριστεί με ακρίβεια το μήκος του Barrett στην γαστροσκόπηση;

    O ακριβής προσδιορισμός του μήκους του barrett, όπως ορίσαμε προηγουμένως, είναι πολύ σημαντικός, διότι όσο μεγαλύτερο είναι το μήκος και η επιφάνεια του μεταπλαστικού επιθηλίου τόσο αυξάνονται και οι πιθανότητες κακοήθους εξέλιξης. Με βάση το μήκος του Barrett η ταξινόμηση έχει ως εξής:

    Το μήκος του μεταπλαστικού κυλινδρικού επιθηλίου είναι μεγαλύτερο από 3 εκατοστά.

    To μήκος του μεταπλαστικού κυλινδρικού επιθηλίου είναι μεταξύ 1-3 εκατοστά.

    To μήκος του μεταπλαστικού κυλινδρικού επιθηλίου είναι κάτω από 1 εκατοστό. Στην περίπτωση αυτή η πιθανότητα εξέλιξης σε καρκίνο είναι πολύ μικρότερη συγκριτικά με τον βραχύ και τον μακρύ οισοφάγο Barrett.

    Ποια είναι τα στάδια εξέλιξης του Barrett;

    To Barrett είναι μια νόσος η οποία εξελίσσεται βαθμηδόν, σε διακριτά μεταξύ τους στάδια. Το οισοφαγικό αδενοκαρκίνωμα να είναι η τελική εξέλιξη της νόσου. Αν στη γαστροσκόπηση διαγνωστεί οιφαγίτιδα, αυτό εγείρει την υποψία ότι μπορεί στο μέλλον να εκδηλωθεί Barrett. Από μόνη της όμως η οισοφαγίτιδα δεν σημαίνει διάγνωση Barrett. O όρος barrett προϋποθέτει την παρουσία εντερικής μεταπλασίας με καλυκοειδή κύτταρα.

    ⦁ Είναι το στάδιο στο οποίο θεμελιώνεται η διάγνωση του Barrett.
    ⦁ H εντερική μεταπλασία με παρουσία καλυκοειδών κυττάρων (Goblet cells) στην ιστολογική, αποτελεί τον πρόδρομο μιας πιθανούς καρκινωματώδους κυτταρικής εξαλλαγής.
    ⦁ Στο στάδιο αυτό, 1 στους 200 ασθενείς κινδυνεύουν να εμφανίσουν οισοφαγικό αδενοκαρκίνωμα ετησίως.
    ⦁ Η πιθανότητα εξέλιξης στο επόμενο στάδιο, της χαμηλού βαθμού δυσπλασίας, είναι 5% ανά έτος.

    ⦁ Στο στάδιο αυτό, δεν μπορεί να καταστεί σαφές από την ερμηνεία των βιοψιών, αν πρόκειται για πραγματική δυσπλασία ή για αναγεννητική/φλεγμονώδη ατυπία, επομένως πρόκειται για μια προσωρινή διάγνωση.

    ⦁ Φαίνεται ότι το ποσοστό εξέλιξης σε αδενοκαρκίνωμα στους ασθενείς αυτούς, είναι παρόμοιο με όσους παίρνουν διάγνωση εντερικής μεταπλασίας.Τα βιβλιογραφικά δεδομένα που έχουμε ωστόσο στη διάθεσή μας είναι ελάχιστα.

    ⦁ Η ορθή διάγνωση του σταδίου αυτού είναι θεμελιώδους σημασίας, καθώς η χαμηλόβαθμη δυσπλασία είναι ο πιο σημαντικός προγνωστικός παράγοντας ανάπτυξης οισοφαγικού αδενοκαρκινώματος.
    ⦁ Ασθενείς με χαμηλού βαθμού δυσπλασία, έχουν 5 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν αδενοκαρκίνωμα σε σχέση με ασθενείς χωρίς δυσπλασία.
    ⦁ Το στάδιο αυτό ενέχει τον υψηλότερο κίνδυνο λάθος διάγνωσης και απαιτεί μεγάλη εμπειρία από τον παθολογοανατόμο που θα ερμηνεύσει τις βιοψίες.
    ⦁ Έχει υπολογιστεί ότι στο 80% των βιοψιών που καταλήγουν σε συμπέρασμα χαμηλόβαθμης δυσπλασίας, η δυσπλασία αυτή δεν είναι πραγματική. Όταν οι βιοψίες αυτές επανεξετάζονται από έμπειρους παθολογανατόμους η διάγνωση συνήθως αναθεωρείται σε μη δυσπλαστικό Barrett.
    ⦁ Για αυτό τον λόγο προτείνεται, η διάγνωση της χαμηλού βαθμού δυσπλασίας να γίνεται μέσω τουλάχιστον δύο γαστροσκοπήσεων και να επιβεβαιώνεται από πολύ έμπειρο παθολογοανατόμο, ειδικό στο Barrett.

    Παλαιότερα, η διάγνωση υψηλού βαθμού δυσπλασίας αποτελούσε ένδειξη για οισοφαγεκτομή. Ωστόσο χάρη στην καθιέρωση της ενδελεχούς και τακτικής ενδοσκοπική παρακολούθηση των ασθενών, η προσέγγιση αυτή αναθεωρήθηκε.

    Η ιστολογική επιβεβαίωση υψηλού βαθμού δυσπλασίας συνεπάγεται:

    ⦁ 40% πιθανότητα παρουσίας αδενοκαρκινώματος σε παρακείμενη θέση

    ⦁ 60% αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης αδενοκακρινώματος, μέσα στα επόμενα 5 χρόνια.

    5ο Στάδιο: Οισοφαγικό Αδενοκαρκίνωμα

    Ο τακτικό διαγνωστικός έλεγχος είναι πολύ σημαντικός καθώς το 95% των ασθενών που αναπτύσσουν Οισοφαγικό αδενοκαρκίνωμα δεν γνώριζαν ότι είχαν οισοφάγο Barrett. Μάλιστα το 80% αυτών είχαν παλινδρομηση, χωρίς όμως να εμφανίζουν συμπτώματα (ασυμπτωματική παλινδρόμηση).

    Πόσες βιοψίες χρειάζονται προκειμένου να ανιχνευτεί η εντερική μεταπλασία;

    Προκειμένου να θεμελιωθεί η διάγνωση του Barrett, είναι απαραίτητο να τηρηθεί αυστηρό πρωτόκολλο λήψης πολλών βιοψιών και από πολλά σημεία προκειμένου να εξαχθούν ασφαλή και αξιόπιστα συμπεράσματα.

    ⦁ Δεδομένου ότι οι εστίες εντερικής μεταπλασίας και δυσπλασίας δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένες στο κυλινδρικό επιθήλιο, οι βιοψίες δεν θα πρέπει να λαμβάνονται ακανόνιστα. Αντιθέτως, θα πρέπει να λαμβάνονται πολλά δείγματα, κάθε 1-2 εκατοστά του ορατού τμήματος Barrett.

    ⦁ Έχει Βρεθεί ότι χρειάζονται τουλάχιστον 8 βιοψίες (σε Long-Barrett) προκειμένου να διαγνωστεί εντερική μεταπλασία. Αντιθέτως, αν παρθούν μόνο 4 βιοψίες, τα καλυκοειδή κύτταρα θα αναγνωριστούν μόνο στο 35% των περιπτώσεων με εντερική μεταπλασία, με το υπόλοιπον 65% να μείνει αδιάγνωστο.

    Γιατί είναι πολύ σημαντική η εμπειρία του ενδοσκόπου και του παθολογοανατόμου στη διάγνωση του Οισοφάγου Barrett;

    ⦁ Ο ενδοσκόπος θα πρέπει να είναι σίγουρος ότι έλαβε βιοψίες από τον βλεννογόνου του οισοφάγου. Υπάρχει η περίπτωση λόγω απειρίας, τα δείγματα βιοψίας κυλινδρικού επιθηλίου -που στην ιστολογική ανάλυση τεκμηριώνουν barrett-, να έχουν ληφθεί από γαστρικό βλεννογόνο διαφραγματοκήλης, την παρουσία της οποίας δεν αντιλήφθηκε, θεωρώντας εσφαλμένα ότι ελήφθησαν από τον οισοφάγο.

    ⦁ Η διάκριση μεταξύ χαμηλού βαθμού δυσπλασίας και υψηλού βαθμού δυσπλασίας σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πολύ δύσκολη και προϋποθέτει μεγάλη εμπειρία από τον παθολογοανατόμο.

    Το Barrett έχει συμπτώματα;

    Οι περισσότεροι ασθενείς με barrett εμφανίζουν τα συμπτώματα της υποκείμενης παλινδρόμησης , τα οποία μπορεί να είναι είτε γαστρικά(καούρες αναγωγές), είτε εξωγαστρικά (ΩΡΛ ή εκδηλώσεις από το καρδιακό και το αναπνευστικό σύστημα).

    Είναι σημαντικό ότι 1 στους 4 ασθενείς με Οισοφάγο Barrett, δεν έχει κανένα σύμπτωμα. Για το λόγο αυτό, είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος των διαγνωστικών εξετάσεων.

    To σημαντικότερο πρόβλημα με τον οισοφάγο Barrett είναι πως η δυσπλασία και ο καρκίνος είναι μικροσκοπικές και συνήθως δεν φαίνονται με το ανθρώπινο μάτι. Για το λόγο αυτό, οι ασθενείς συχνά στηρίζονται σε τυχαίες (τυφλές) βιοψίες που λαμβάνονται κατά την διάρκεια της ενδοσκόπησης.

    Για την ολοκληρωμένη εκτίμηση του οισοφάγου Barrett απαιτούνται βιοψίες από 18 σημεία και εκτίμηση από ειδικό παθολογοανατόμο, για να μπορούμε να έχουμε αξιόπιστα και πλήρη δεδομένα.

    ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
    BARRETT

    Ασθενείς με BARRETT που χειρουργούνται :

    58% θεραπεύεται πλήρως σε 24 μήνες
    4% θα χρειαστεί συμπληρωματική ενδοσκοπική αντιμετώπιση
    5% υποχωρεί σε χαμηλού βαθμού δυσπλασία (αν είχε προχωρήσει πριν την επέμβαση σε υψηλού βαθμού δυσπλασία*)

    * Η υψηλού βαθμού δυσπλασία χρειάζεται να εκτιμηθεί προεγχειρητικά με εξειδικευμένες βιοψίες

    Ασθενείς με BARRETT (με μεταπλασία ή χαμηλού βαθμού δυσπλασία) που δεν χειρουργούνται :

    • Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για Υψηλού βαθμού δυσπλασία ή Αδενοκαρκίνωμα

    ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ
    ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ BARRETT

    Οι αντιπαλινδρομικές επεμβάσεις όπως η Θολοπλαστική κατά Nissen, αντιμετωπίσουν επιτυχώς τα συμπτώματα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης και αναχαιτίζουν αποτελεσματικά την έκθεση του κατώτερου οισοφάγου σε οξύ, καθώς και την παλινδρόμηση χολής, οι οποίες είναι και οι κύριες αιτίες της εμφάνισης του Barrett.

    Σε ασθενείς με Οισοφάγο Barrett, η αντιπαλινδρομική επέμβαση φαίνεται ότι μπορεί να αποτρέψει την περαιτέρω εξέλιξή του και να οδηγήσει σε θεραπεία του με τους ακόλουθους τρόπους:

    ⦁ Η αντιπαλινδρομική επέμβαση δύναται να επιφέρει πλήρη εξάλειψη της εντερικής μεταπλασίας σε ορισμένους ασθενείς.
    ⦁ Η πιθανότητα αυτή σχετίζεται με το μήκος του Barrett. Όσο πιο μικρό το μήκος του Barrett τόσο μεγιστοποιούνται οι πιθανότητες πλήρους εξαφάνισης της εντερικής μεταπλασίας μετά την επέμβαση (ειδικά σε όσους έχουν βραχύ και υπερβραχύ Barrett).

    ⦁ Πολλοί ασθενείς με χαμηλού βαθμού δυσπλασία, μεταπίπτουν σε μη δυσπλαστικό barrett, ενώ ορισμένοι από αυτούς εμφανίζουν πλήρη εξάλειψη της εντερικής μεταπλασίας.
    ⦁ Η σταδιακή υποχώρηση του Barrett σε προηγούμενο στάδιο είναι πολύ πιο πιθανή σε όσους έχουν κάνει αντιπαλινδρομική επέμβαση, σε σχέση με όσους έπαιρναν μόνο φαρμακευτική θεραπεία με ομεπραζόλη.

    ⦁ Η πιθανότητα εξέλιξης του barrett είναι σημαντικά μικρότερη σε όσους έχουν προχωρήσει σε αντιπαλινδρομική επέμβαση συγκριτιτικά με όσους λαμβάνουν μόνο φαρμακευτική αγωγή με ομεπραζόλη (PPIs).
    ⦁ Έχει βρεθεί ότι όσοι υποβάλλονται σε αντιπαλινδρομική επέμβαση, έχουν 10 φορές λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν μεταπλαστικό Barrett, τον πρόδρομο του αδενοκαρκινώματος.
    ⦁ Η εξέλιξη του μεταπλαστικού Barrett σε χαμηλού βαθμού και υψηλού βαθμού δυσπλασία ή αδενοκαρκίνωμα είναι σπάνια σε όσους έχουν κάνει αντιπαλινδρομική επέμβαση.

    ⦁ Η θεραπεία ablation με ραδιοσυχνότητες (RFA) επιφέρει εξάλειψη της εντερικής μεταπλασίας στο 80% των περιπτώσεων και εξάλειψη της χαμηλού βαθμού δυσπλασίας στο 70% των περιπτώσεων.
    ⦁ Έχει όμως παρατηρηθεί, ότι 2 χρόνια μετά τη θεραπεία με ablation, το 40% των ασθενών επανεμφανίζουν barrett, ενώ ένα 8% εξελίσσεται σε αδενοκαρκίνωμα.
    Αν η θεραπεία με ablation συνδυαστεί με αντιπαλινδρομική επέμβαση, τότε η πιθανότητα επανεμφάνισης του barrett μειώνεται αισθητά. Το ablation δεν θα πρέπει να αποτελεί μονοθεραπεία στο barrett.

    Βιβλιογραφία

    Galloro, G.(ed.) (2019) Revisiting Barrett’s Esophagus. Springer.| Herbella, F.A., Schlottmann, F. and Patti, M.G. (2017) ‘Antireflux surgery and Barrett’s esophagus: Myth or reality?’, World Journal of Surgery, 42(6), pp. 1798–1802. doi:10.1007/s00268-017-4394-8.| DeMeester, S.R. (2015) ‘Barrett’s oesophagus: Treatment with surgery’, Best Practice & Research Clinical Gastroenterology, 29(1), pp. 211–217. doi:10.1016/j.bpg.2014.12.004.

    Οι Ασθενείς μας

    Θολοπλαστική κατά Nissen και υπερβραχύς Οισοφάγος Barrett (εντερική μεταπλασία)

    Tέσσερις μήνες μετά την επέμβαση, οι ιστολογικές εξετάσεις της Χριστίνας Ν. επιβεβαίωσαν ότι είχε απαλλαγεί από το Barrett (εξάλειψη εντερικής μεταπλασίας).

    Χριστίνας Ν.
    Ασθενείς:

    Θολοπλαστική κατά Hill και βραχύς οισοφάγος Barrett

    Σε διάστημα έξι μηνών μετά την επέμβαση, οι ιστολογικές και ενδοσκοπικές εξετάσεις του Jaroslaw G. συντείνουν ότι οδεύει σε πλήρη θεραπεία από το Barrett.

    Jaroslaw G.
    Ασθενείς:

    Θολοπλαστική κατά Nissen Και μεταπλαστικό Barrett

    O Σωτήρης Ν. είχε Οισοφάγο Barrett με εντερική μεταπλασία. Δύο χρόνια μετά την επέμβαση οι εξετάσεις του (γαστροσκόπηση και ιστολογική) έδειξαν ότι θεραπεύτηκε πλήρως από το Barrett. O γαστρεντερολόγος του, τον ενημέρωσε ότι δεν χρειάζεται ποτέ ξανά να κάνει γαστροσκόπηση.

    Σωτήρης Ν.
    Ασθενείς:

    Από τους ασθενείς με χαμηλού βαθμού δυσπλασία (low grade dysplasia) που θα χειρουργηθούν υπάρχει ένα ποσοστό του οποίου 1 χρόνο μετά την επέμβαση, οι ιστολογικές του εξετάσεις θα εξακολουθούν να εμφανίζουν δυσπλαστικές αλλοιώσεις στον οισοφάγο. Οι ασθενείς αυτοί θα πρέπει να προβούν σε συμπληρωματική ενδοσκοπική αντιμετώπιση των αλλοιώσεων.

    Η σύγχρονη ενδοσκοπική μέθοδος για την αντιμετώπιση αυτών των αλλοιώσεων είναι η μέθοδος Ενδοσκοπικής Βλεννογόνιας Εκτομής (EMR). Ολόκληροι οι ιστοί στέλνονται για ιστολογικές εξετάσεις και σε περίπτωση ανίχνευσης δυσπλαστικών βλαβών η υπόλοιπη περιοχή του Barrett πρέπει να καταστραφεί (Ablation), με την χρήση Argon και συγκεκριμένα την τεχνική του Υβριδικού Argon (Hybrid APC).

    ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ
    ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ
    ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

    Dots Bottom